Een goede dag vooreen stevige pot voetbal. Berg moest naar SCG 4, de ploeg waartegen Berg zijn eerste driepunter wist te scoren. 4-2 werd het in Berg, en verdiend ook nog. Dus wat lette Berg om in Gronsveld die jongens  nog eens flink toe te takelen.

En wat het publiek daar kreeg voorgeschoteld was als een glas whiskey na de maaltijd. Heerlijk. Wat een wedstrijd!!! Wat een INZET!! WAT EEN ACTIES!!!  Gronsveld begon met het vroeg storen van de opbouw van de tegenstander. Maar die zaten OOK niet stil. Met strakke passes en veel  loopwerk werd goed de vrije man gezocht en hield men het tempo hoog. Het middenveld van SCG had moeite met de snelle spelhervattingen en het loopvermogen van hun directe opponent. Maar dankzij een goede verdediging kwam men nooit verder dan tot 20 meter voor het doel. Schieten vanaf daar?? Ja, dat kon,maar dan stak er steeds een been van een kort dekkende Gronsveldenaar voor.  De eerste echte kans viel pas na 12 minuten, voor SCG, en was gelijk raak. Een naar buitenspel riekende situatie werd correct beoordeeld door de goede leidsman en door de SCG spits hard onder de lat gekogeld. 1-0. Dat wekte wel de strijdlust van hun tegenstander op,   waardoor deze harder de duels inging, met als resultaat dat SCG, dat daar niet in meeging, vaker vlot balverlies had en de tegenstander plots WEL geregeld tot aan de 16mtr zag naderen. Het snelle veldspel werd gehandhaafd en de SCG defensie moest de spits en buitenspelers wat vaker laten lopen. Binnen tien minuten werden twee vrije kopkansen gemist en twee schoten gepareerd door een attente SCG goalie. De druk op de SCG defensie werd alsmaar groter. Desondanks wist SCG de 2-0 te scoren na een snelle overname en een subliem uitgevoerde counter. Een voorzet vanaf rechts werd in eerste instantie nog gekeerd door de keeper maar direct daarna vanaf 11 meter in de hoek geschoven.

En na de pauze was het eigenlijk snel gebeurd. Na wederom een strakke counter kon de SCG spits alleen op de doelman doorlopen en scoren. Daalhof was definitief verslagen.

Dat gebeurde op het hoofdveld. Had het verwende publiek dan ook nog de wedstrijd op het B-veld bekeken, dan had het gezien dat Berg 4 daar een ongelooflijk hard en stevig pak slaag kreeg van een niet eens zo goed SCG 4. Maar eigenlijk wil ik niet veel over die wedstrijd kwijt. WEL kwijt wil ik de herinneringen aan al die sullige en makkelijke goals die SCG 4 mocht maken tegen de makke zwart-witte lammetjes. (mèèèèh).

Nee, das ook niet waar. Berg 4 deed wat het kon. (En dat is dus 11-3 verliezen). Maar Berg 4 scoorde 3 keer. Een perfecte strafschop van Tarik, en in de tweede helft twee knappe goals van een volledig ontketende Ruud D, die tot tweemaal toe de complete verdediging voor schut zette;  eerst schoot hij knap in na een solootje,  en bij 10-2  kopte hij een strakke corner van Tarik al even strak in. Intussen bleef SCG wel gewoon doorgaan met af en toe de score opschroeven. De Berger verdediging kon niet meer doen dan trachten achter hun directe tegenstander aanrennen in de hoop dat deze over de bal zou struikelen. Het samenspel van Berg moest komen van middenveld en aanval, wat soms aardig lukte, maar vaak stukliep op een kort dekkende verdediging. Vooral in de laatste 20 minuten werd balverlies van Berg vaak afgestraft met een vlotte counter richting de snelle en technische SCG voorhoede, en zo op weg naar Marco. Marco had Lex in de eerste helft vervangen na het derde doelpunt van SCG (Jaja, Vincent is ONVERBIDDELIJK!!! EEN foutje en je wordt gewisseld(?)). Maar gezien het aantal fouten bij Berg 4, en het geringe aantal wisselspelers moet hij deze tactiek vaak al na twee minuten laten varen. Zowel Lex als Marco valt niets te verwijten. De Bergse verdediging daarentegen….. Ik had het graag haarfijn uitgelegd, maar daarvoor ontbreekt mij de tijd; het eten staat op tafel.