Berg 4 bevind zich nu in een ongekende situatie. We zullen ver terug moeten gaan in de tijd om een Bergs elftal te vinden waarbij de enige ongewisheid in de einduitslag van hun voetbalwedstrijden het al dan niet aanwezig zijn van een tweede digit bij het aantal tegendoelpunten ligt. Misschien Berg 4 midden jaren tachtig? De jaren van Don Cools en Doeke Krikke? Maar zelfs toen scoorde Berg geregeld doelpunten en bleef de score redelijk vaak  onder de tien. De heren matadoren van het huidige Berg 4 zouden daar voor tekenen. Het zal de liefde voor het voetbalspel, lichamelijk zelfbewustzijn of hang naar een sociale omgang met teamgenoten zijn dat de spelers week na week elkaar treffen om een lesje in “omgaan met totale vernedering” te krijgen. We kunnen ook met zekerheid stellen dat de gemiddelde Berg 4 speler een ras optimist is. Ware dit niet zo dan zou er een hevig tekort aan antidepressiva zijn bij Apotheek Berg/Margraten. Zelfs de klimaatproblemen zou hen nog vrolijk maken, waarschijnlijk “omdat de zeespiegel dan stijgt en het Noordzeestrand ergens bij Houthem zal komen te liggen”. Lekker kortbij, ja. Dat wel.

Dan de wedstrijd zelf:  Ondanks de lange winterstoppauze was het nog een hele toer om genoeg spelers bij elkaar te vinden om deze zondag elf spelers tegen SCM 5 op het veld te kunnen posteren. Dankzij een slimme wintertransfer van Vincent/ Patrick, die na de eerdere geweldige aanwinsten uit Vilt ook nu weer een topper uit het buurdorp wist te strikken (welkom Raymond U) is dit ternauwernood gelukt. Dit betekende niet dat Berg 4 na tien minuten voetbal niet al met 0-2 achterstond. SCM 5 begon flitsend en wist tweemaal te scoren uit hun eerste drie kansen. Wel mag Berg trots zijn op het feit dat men niet weggespeeld werd. Steeds werd een voetballende oplossing gezocht, en niet zelden wist men al freewheelend de overzijde te bereiken. Bij een stand van 0-3 had Berg zelfs twee keer mogen, nee, MOETEN scoren. Tot tweemaal toe kwam een Bergenaar in vrije scoringspositie te staan, een maal zelfs vrij voor open doel. Maar ja….

Direct na de pauze viel gelijk de 0-4. Intussen was Lex gaan vlaggen en werd hij in doel vervangen door Marco. Die kwam na een kwartier voetballen erachter dat hij enkele kwijtgeraakte gereedschappen, waaronder een slagmoersleutel, klopboor en 8-delige doppenset in zijn linkerschoen had zitten. Na het verwijderen daarvan speelde hij een foutloze partij voetbal. Dat de 0-5 viel lag niet aan hem. De bal kaatste via de paal over de doellijn terug  waar hij op tijd door Marco naar de goede zijde werd gepusht. De scheidsrechter vond dat hij dat ACHTER de lijn deed en gaf doelpunt. Daarna kwam SCM niet meer echt gevaarlijk voor het doel dankzij de nog steeds redelijk goed geposteerde verdediging en dito werk van middenveld en aanval van Berg 4. Berg 4 wist weer enkele malen gevaarlijk te zijn voor het SCM doel, maar een handsbal (als vrije trap gegeven randje zestien) en een naar penalty riekende charge op Raymond U werden niet als zodanig door de verder prima fluitende leidsman gezien. 0-5 dus, in een wedstrijd die nooit echt een wedstrijd was.

En toch kreeg het publiek wat te genieten. Wegens het ontbreken van C Ronaldo en L Messi op het veld nam Jo D de taak op zich om met een weergaloze actie het publiek in vervoering te brengen. Dat gebeurde in minuut 78. De bal werd hard en hoog weggewerkt door SCM. De bal kuste de wolken, aaide de wind en stortte zich naar beneden, richting dikke teen van Jo. Die zag het projectiel naderen. Zijn ogen fonkelden en zijn ademhaling stopte even, alles om die “eene onmooglik schoone beweegink” te maken waardoor de bal als gelijmd aan zijn voet binnen een kwart seconde stil op zijn wreef lag, om meteen doorgestuurd te worden naar een door Jo van tevoren berekende richting. Even stonden alle spelers stil, bijna werd er geapplaudisseerd. Maar het leven, en dus ook deze wedstrijd, ging door. Jo was even onze held, daarna weer gewoon onze teamgenoot. Een lichtend voorbeeld zal hij altijd blijven;  Jo is 61 jaar. Wij kijken reikhalzend en hoopvol  uit naar zijn inzet tegen SVME. Die jongetjes  weten niet wat hun overkomt.