Deze dag zou het gebeuren. Met een overcomplete selectie van topfitte derde leeftijdspelers arriveerde Berg met de borst vooruit in Klimmen. Eventjes twee keer winnen en een gelijkspelletje zou voldoende zijn om de kampioenstitel te behalen. De platte kar stond klaar.  En dan zou Berg ook nog tegen hekkensluiter Hellas beginnen. Na een stevige warming-up stormde Berg meteen op het vijandelijke doel af. En kwam prompt met 0-1 achter te staan.  (..) Dus schakelde Berg een tandje hoger, met meer inzet, en kwam net zo makkelijk op 0-2 te staan. Nou werd Berg pissig, en dus BLOEDLINK !! Het team zette gezamenlijk de schouders eronder en incasseerde een simpele 0-3. Op het naastgelegen veld realiseerden Hoensbroek en SVN, beiden nog kanshebber voor de titel, dat ze weer volop in de race waren. Hun onderlinge, toch al niet zachtzinnige, strijd, veranderde stilletjes in een rugbytreffen om daarna over te gaan in een full-body-contact karategevecht. Al dat tumult trok de aandacht van de Berg spelers waardoor Hellas zo maar kon doorwandelen naar de 0-4. OEF. Een afgang van jewelste, van titelpretendent naar schlemiel in 20 minuten. En dus kon SVN, dat met een ippon de strijd tegen Hoensbroek besliste, tegen Berg een gooi doen naar de titel.

Berg wist intussen in een duidelijk onderling gesprek het probleem te pin-pointen. Naar voren rennen zonder plan, of zonder bal, heeft geen nut. Eerst zorgen dat achterin alles staat, dan het balbezit consolideren (42 punten bij Scrabble!!), en met kleine versnellingen kansen afdwingen. Dus werd de wedstrijd tegen SVN een saaie bedoening, spannend misschien WEL, maar saai. Er kwamen aan beide zijden weinig kansen, maar de grootste daarvan waren voor Berg. Het was RUUD die eentje hard genoeg tegen het net wist te trappen voor de volle winst, en dus had Berg het kampioenschap weer in eigen hand. Er volgden nog uitgebreide berekeningen om te weten of een gelijkspel voldoende zou zijn, maar na lang beraadslagen bleek geen der spelers een dusdanig rekenwonder te zijn waardoor een duidelijk te volgen scenario op tafel gelegd kon worden. Men was het wel met elkaar eens dat een overwinning voldoende was.

Dus deed Berg exact hetzelfde als tegen SVN. Eerst achterin duidelijkheid verschaffen, balbezit najagen en dan van achteruit berekenend de bal naar voren combineren. Daar liep altijd wel een Albert, Ruud, Luc, Camiel of Raymond vrij die aangespeeld kon worden. Het duurde niet lang voordat ook in deze wedstrijd een kans voor Berg ontstond. En die ging er prompt in; 1-0. Dus konden de achterin roulerende John, Henri, Wim, Fred en Jordi een slot op de deur gooien. Maar nog voordat de sleutel was gevonden scoorde de voorhoede er een TWEEDE TREFFER bij!! 2-0. Berg zat op ROZEN. Ahh, maar wel een bos rozen met doornen; en die prikten er meteen de 2-1 in om het weer spannend te maken. Dus moest Berg weer oppassen, ook omdat Hoensbroek er weer in begon te geloven. Het betere voetbal echter, bleef van Bergse kant komen. Roland werd goed gebruikt in het veldspel, om zo het tempo uit de wedstrijd te halen, en het balbezit te kunnen koesteren. Daardoor bleef het veld langgerekt, en dus bleef er ook ruimte voor de voorhoede om combinerend tot aan de Hoensbroeker goal te komen. Vijf minuten vóór tijd leverde dat de bevrijdende(?) 3-1 op. Die goal brak ook iets bij Hoensbroek. Zij lieten de hoofden hangen en Berg had er makkelijk nog twee extra in kunnen schieten. Het kampioenschap werd daarna vermoeid en bedeesd begroet, en gevierd met bitterballen en Brand. Nadat Berg ook in de kantine alle drie hun tegenstanders het nakijken had gegeven, en zij door de kantinebeheerder eruit geknikkerd moesten worden, ging de harde kern van Berg ook nog café Keulen onveilig maken. Voor zover wij weten staat dat café op dit moment nog overeind. Na een laatste, zeer luidruchtig, berichtje in de Berg-veteranen-app, diep in de nacht, hebben wij verder niets meer van deze groep gehoord, wij vrezen het ergste. Wij houden de politiescanner voor U in de gaten.