Dat Berg 4 een aparte manier heeft om een voetbalwedstrijd aan te gaan is algemeen bekend.  Een bij veel teams toegepaste tactiek is “vroeg storen, overnemen en controleren”. Anderen spreken over “consolideren en afwachten, spelen op de counter”. Berg 4 speelt vooral volgens het in de krochten van de laagste voetbalklasse bekende “doe maar wat, en hoop op Gods zegen” principe.  Deze zondag had Vincent een ander idee; “doe alsof jullie er niets van kunnen, laat de tegenstander komen, en sla daarna KEIHARD TOE!!!” Nou, …. Deel 1 ging perfect; In het NIETS ERVAN KUNNEN is Berg 4 ervaringsdeskundige. Scharn trapte er volledig in. En Berg liet Scharn komen, zeg. Maar om ze tot een 0-3 voorsprong te laten komen …?? Dat kan Vincent toch niet hebben bedoeld. Sommigen waren daarin beter dan anderen. Ondanks de smeekbede van John D om zijn blunderfestival hier niet aan te halen, moet ik hem hierbij TOCH vermelden aangezien hij het best en meest effectief was in het “niets ervan kunnen”gedeelte. Scharn mocht in de eerste helft meermaals doorwandelen tot aan de zestien. De 0-1 viel al na 15 minuten. En in de 26^e minuut kwam een snoeihard schot vanaf 25 meter via de lat op de rug van Ruud D, en viel daarna achter de lijn voor de 0-2.  Berg kreeg geen grip op de wedstrijd en wist dus ook geen kansen te creëren. De enige goede  – en tevens mooiste- actie in die eerste helft was een solo van Michel die met twee vingers in de neus enkele spelers voorbijliep, ondertussen flink schijnbewegingen strooiend, maar op twee meter voor het doel de bal TOCH nog langs de verkeerde kant van de paal wist te prikken. Scharn bleef aandringen, en na WEER een snelle overname wisten twee Scharn spelers alleen op Ruud af te lopen en te scoren. 0-3 bij de rust.

Nu zou je tijdens de rust een donderpreek verwachten na zo’n wanprestatie. Maar Vincent en Erik zorgden slechts voor de thee, gaven de wissels aan de spelers door en keuvelden wat over het weer. DAT zou toch geen resultaat kunnen hebben??                       Oh nee? Dan is het toch moeilijk te verklaren hoe die tweede helft 180 graden verschilde met de eerste helft. Scharn had nooit langer dan vier passes balbezit, en zij kwamen daarmee zo goed als niet in de buurt van Ruud, die in de tweede helft net zo goed een boek had kunnen lezen of leren gitaar spelen. Hij kreeg welgeteld twee terugspeelballen en een “schot” te verwerken. Maurice had met zijn achterhoede de verdediging volledig onder controle, het middenveld sloot steevast goed aan zodat voorin altijd genoeg aanspeelpunten waren. Daardoor kon Berg, vooral vanaf links, steeds langdurig combineren totdat een kans zou ontstaan. En omdat Scharn vooral de nadruk op verdedigen ging leggen werd het behoorlijk druk voor hun zestien. Daarom werd af en toe een hoge bal voorgegeven, en na 60 minuten kwam EEN daarvan bij Vincent goed op zijn hoofd terecht. 1-3. Scharn voelde de bui al hangen, vergat te voetballen en concentreerde zich op zeuren tegen de scheidsrechter. Die liet het voetbalspel echter gebeuren zoals het kwam, Berg wist NOG een hoge bal voor de pot te gooien en Dean knikte de 2-3 binnen. Scharn begon het intussen dun door de broek te lopen, gezien het feit dat zij alleen nog konden kankeren en harde charges doorvoeren. 15 minuten vóór tijd werd zo’n harde charge op Levi met geel bestraft (gevolgd door gezeur van Scharn). Berg mocht de rest van de wedstrijd met een man meer spelen. Nu zou je verwachten dat Berg ALLES OP ALLES zou zetten, iedereen met volle overtuiging voor 200 procent!!! Echter Berg bleef “rustig”spelen, zoals Het Grote Oranje ooit bij Luxemburg bleef voetballen, 1-1 met nog 15 minuten te spelen, en dan TOCH maar balletjes breed en balletjes terug blijven spelen. Berg vertrouwde op een goede afloop zoals boeren in de Sahara hopen op een stortbui. Met DIEN verschille dat in de Sahara geen Michel B rondloopt. Want het intellectueel vernuft van Michel wordt niet begrenst door gêne. In de laatste minuut mocht hij bij de hoekvlag een inworp nemen. Hijzelf vond het echter makkelijker om die inworp vanaf de cornerplek te nemen, met zijn rechtervoet…. De scheids liet dit gebeuren en die bal zeilde prompt achter de doelman de goal in voor de 3-3.  Scharn liet de scheidsrechter voorzichtig weten dat zij het daar niet helemaal mee eens waren…. Maar de 3-3 bleef staan. Einde wedstrijd. De jongens van Scharn wilden de scheids nog even knuffelen ter afscheid om daarna vrolijk zingend de terugreis naar die Heimat te aanvaarden. Berg – Scharn; Einduitslag voetbalwedstrijd; 3-3, Zeurcompetitie 2-18, blunderfestival 6-1, met een hoofdrol voor John…. Die belooft heeft de volgende wedstrijd te zullen schitteren, OF drie rondjes te geven. Hopen wij nu dat hij dan schittert? Of blundert?