Twee weken geleden wist ik het al zeker; “Ik heb mijn laatste wedstrijd gespeeld voor de senioren van Berg”. Na Ciara en Dennis werd er WEER een wedstrijd afgelast vanwege een zuchtje wind met een naam. En in het vorige verslag gaf ik al aan daarom een echte mannensport te gaan zoeken die altijd doorgang vindt. Synchroonzwemmen en korfbal was wat moeilijk te vinden in de buurt. DUS heb ik daags na de afgelaste wedstrijd tegen RKUVC een biljartclub opgericht; Berger Ketsers. Maar alras bleek dat toch allemaal moeilijker te gaan dan gedacht. Na enkele dagen bleek dat de club geen doorgang kon vinden. Het was een zware beslissing. Niemand was daar echt blij mee, maar we konden nou eenmaal niet anders. Wij hadden geen keus.   … .   Daarbij kwam dat biljarten niet eens zo eenvoudig is. Vooral met de verfoeide carameb, carmel.. carambrool had ik moeite. Al was het alleen maar met het goed uitspreken daarvan.  

Dus vond ik mezelf terug op de hei, afgelopen zondag, met een veertiental lotgenoten, die thuis OOK geen leven schijnen te hebben. Heer 6 stond op het menu. Een team dat gelijk in de eerste wedstrijdminuten uit de startblokken schoot. Al in de tweede minuut passeerde de linkshalf van Heer onze Jo op snelheid, en mikte vanaf 25meter een hoge bal, gedragen door de wind, over Quino in de kruising. Een weergaloos mooi doelpunt. 0-1. Direct daarna moest Quino nog twee keer ingrijpen om de 0-2 te voorkomen. Berg herstelde zich geleidelijk en wist al combinerend enkele goede kansen te krijgen. Heeele goede kansen. Maar ja, toch scoorde Heer al rap de 0-2 en 0-3 na persoonlijke foutjes achterin. Berg bleef de hele eerste helft de (veel) betere ploeg, maar schijnt vergeten te zijn hoe gescoord moet worden. Want zelfs een poging tot koppen op 12 cm van de doellijn af, met geen tegenspeler of keeper in de buurt, gaat bij Berg niet zoals het zou moeten. Na een half uur pas wist Maurice de return van een klutsbal in het doel te werken. 1-3. Berg drukte door. Heer kwam er niet meer uit. En in de drukte bij Heer achterin liet Raymond i.s.m. Mario zien hoe makkelijk het kan zijn. Dribbel; een-tweetje; schot; goal. Een prachtig uit gecombineerde 2-3. En nog VOOR de pauze voorkwam het houtwerk de verdiende 3-3.

Maar het kon niet anders dat Berg, zo door voetballend, vlug op voorsprong zou komen. En spoiler; Berg KWAM ook op voorsprong!! Maar niet vlug, en niet eenvoudig. Berg had eerst weer een reeks kansen nodig voordat Michel dwars door het centrum de bal hard de goal injoeg. Het was ook Michel die de corner nam welke door de wind, volgens het KNMI kracht 14,5, hard en hoog bij de tweede paal in het doel belandde. 4-3, WAT een COMEBACK! En Berg leek nog niet klaar te zijn. Want er werd geen nadruk gelegd op verdedigen en tegenhouden. Een tactiek waar de top drie van vorig seizoen zijn tanden op stuk beet. Achteraf… Want jammer genoeg maakte een verdediger bij Berg een schaamteloze blunder – wij zeggen niet WIE, want dat verdiend Tarik niet-  waardoor Heer op 4-4 kwam. En had Berg maar genoegen genomen met een punt. Want toen vele zwartwitten ver vooruit stonden werd een steekpass op een verdacht veel in buitenspel staand roodgroen individu niet afgevlagd, waardoor, na eerst nog een pracht save van Quino, ook de 4-5 gescoord werd. (Quino wist DAARVOOR al eens met een wereldredding Berg op voorsprong te houden….) Berg restte tien minuten om weer gelijk te komen. En had daar ook nog de kansen voor. De laatste- weer een indraaiende corner van Michel- ketste weer af op het hout, en werd maar NET door Mario gemist. Het was vooral allemaal “NET NIET” deze zondag.

Vreemd gevoel trouwens. Normaal verliest Berg 4. Soms flink, soms maar NET. Das normaal. Af en toe haalt Berg een punt, of soms zelfs DRIE. En dan is heel Berg 4 verrast. En blij. Maar verliezen en ZEKER WETEN dat we beter waren, ZEKER WETEN dat WIJ die drie punten hadden moeten hebben. Jankend op de brommer naar huis rijden…. Dat is me lang niet meer gebeurd.