In retrospectief kom je vaak tot de conclusie dat één bepaalde handeling of gebeurtenis in het recente verleden je brengt in de situatie of op de positie waarin je op dit moment verkeert. Vaak zou je willen dat je dat ENE moment zou kunnen aanpassen om de naar jouw mening onbevredigende afloop van het gebeurde te kunnen beïnvloeden, zowaar te kunnen wijzigen. Nou is dat wat gebeurt op de plek waar Berg 4 voetbalt meestal een knooppunt van onbevredigende momenten met onwenselijke afloop, waar mijn medespelers en ik slechts met gepaste weemoed en een stortvloed aan binnensmondse hier niet te herhalen scheldwoorden van internationale origine  aan kunnen terugdenken. Maar deze zondag, in de tweestrijd tegen Walram, bleken er niet meerdere maar slechts EEN allesbepalend moment te zijn, waarover ik (tot nog toe) welgeteld één nacht heb wakker gelegen. EEN ogenblik waardoor de genomen beslissing de heren Walram met drie punten naar huis liet gaan. Laten we eerst eens gaan evalueren hoe we tot dat moment konden geraken, zodat ieder voor zichzelf kan beoordelen of op het moment suprême de genomen beslissing positief uit had kunnen vallen, en Berg op het pad richting middenmoot had kunnen zetten.

Met de 0-8 van afgelopen jaar in het achterhoofd wist Berg precies wat er op hun afkwam. Een team waarin ervaring, jong enthousiasme en energieke frivoliteit samen gemixt zijn tot een geduchte tegenstander. Walram nam al vlug het heft in handen en wist combinerend eenvoudig tot op de Bergse speelhelft te geraken. Berg kon hen pas vlak voor de eigen zestien een halt toeroepen, maar niet meer dan dat. Een vroeg storende aanval en middenveld van Walram liet Berg nooit lekker uitverdedigen, en de enige mogelijkheid was de lange bal op Mario, die dan vaak twee of meer verdedigers tegenkwam richting vijandelijk doel. En na 20 minuten verviel ook DIE mogelijkheid omdat een inmiddels ook al richting de vijftig jaren slenterende Mario met een blessure uitviel.  De druk op de verdediging onder leiding van John en Maurice werd groter. Het middenveld met Tarik en Dean in het centrum, kon niet anders dan zich terug te laten zakken ter ondersteuning. Dankzij die hechte verdedigingsmuur viel er slechts één grote kans te bespeuren; een doorgebroken speler op rechts, wiens inzet door Ruud gestopt werd. Een vijftal minuten vóór de pauze werd een onachtzaamheid in de verdediging echter kundig afgestraft door de Walram-voorhoede, met een snelle overname en een uiterst precies geplaatst schot. 0-1.

En al had Berg gehoopt op een lucky strike (niet de sigaret!!) in de vorm van een uitbraak en gelijkmaker in de tweede helft…  dat kwam er nooit van. Want al na drie minuten in de tweede helft scoorde Walram de 0-2. Een slimme combinatie vanaf het middenveld, een half afgeketste bal en een intikker voor de Walram spits. En nu komen we bijna bij dat cruciale, misschien wel fatale moment voor een vanuit Bergs oogpunt geziene goede afloop. Berg had door de inbreng van Thijs, Kicken en Vincent wat meer roering op het middenveld en voorin weten te brengen, waardoor het bereiken van de vijandelijke zestien binnen de mogelijkheden lag. Daardoor kwam het dat Mooh, al dan niet over zijn eigen voeten struikelend NET geen penalty wist te versieren, maar WEL een vrije trap op randje zestien!! Dus het ritueel; Bjorn erbij, Tarik erbij, en even checken wie het minst staat te hijgen. MAAR intussen zat Vincent ook niet stil. Zijn briljante idee was een nieuwe methode toe te passen binnen het voetbal, waarover hij gegarandeerd nog benaderd zou worden door Ronald K of Frank de B. Een sublieme aanpassing van de geldende regels om de tegenstander te overrompelen, en het eigen veldspel te simplificeren. Dat de Generaal of Louis v G daar nooit aan gedacht hebben? Namelijk dit. TIJDENS de verplaatsing van enkele spelers richting zestien, vanwege de te nemen vrije trap, laat je TWEE nieuwe spelers het veld inlopen ter vervanging van EEN veldspeler. Een ongeregeld door elkaar lopend zootje spelers tot gevolg hebbende. Intussen was de scheidsrechter druk bezig met de perikelen van een slecht naar hem luisterende meute in de door Walram gebouwde muur, en mistte daardoor deze nieuwe vorm van spelerswissel. Met een extra speler op het veld voor Berg zag je de Walram verdedigers wit wegtrekken van zoveel zwart witten voor hun neus. En terwijl de keeper nog was aan het nadenken, misschien wel de spelers van Berg aan het tellen was, schoot Tarik de vrije trap op doel. En HOE!! 1-2, met nog 20  minuten te gaan. Wat een meesterzet!!!! En dus kon Berg met twaalf tegen elf nog eens even de schouders eronder zetten.

Maar ja. Dan komt dat moment. Die ENE beslissing welke de rest van de zondag in mineur doet vervallen. Waardoor je had gewenst dat het lynchen van mensen die zware misdaden begaan, of het fout wisselen van spelers à la Arjan Robben tegen Tsjechië uitvoeren, nog oogluikend zou worden toegestaan. Want de volgende zet van Vincent J was om de twaalfde speler weer naar de kant te roepen. Waarschijnlijk vertrouwend op de veerkracht van de spelers die nog op het veld stonden. Nou, dat hebben we geweten; 38 seconden lang. Walram scoorde gelijk de 1-3, en bij Berg gingen de koppen omlaag. Jammer. En met deze uitslag moeten we het misschien tot in 2021 doen. Want als Rutte en Co het op hun heupen krijgen, ligt binnenkort het restant van de competitie weer stil, wachtend op een afdoende vaccin en/of op betere tijden.  Wachten….. terwijl de spelers van Berg 4 er niet jonger, ergo sneller, op zullen worden….