Zo veel spelers als we de vorige wedstrijd hadden zo weinig hadden we er vandaag. Met een uitgedunde selectie van 10 man vertrokken we naar het Sittardse DVO. Dean melde onder de heenreis dat hij nog ff zijn baas had gebeld en toch de tweede helft zou spelen. Hulde voor deze actie. Na een gedegen warming up begonnen we dan aan deze schijnbaar onmogelijke klus. We zouden vandaag niet ons geliefde spelletje spelen omdat we voornamelijk achter uit zouden voetballen. Toch was er na 5 minuten reden tot juichen, want het was onze aanvoerder Noah die de 0-1 binnen kopte. De mannen van DVO stroopten de mouwen op en na 10 minuten was het 1-1. Het bleef moeilijk de eerste helft en onze sporadische kansjes konden helaas niet verzilverd worden. Het was dan ook DVO die tekende voor de ruststand door na een half uurtje de 2-1 binnen te tikken. De kopjes hingen en er ontstond enige irritatie onderling. Na mekaar in de ogen gekeken te hebben en de opbeurende woorden van de trainers gingen we vol goede moed het veld weer op. Hoe raar kan het gaan, blijkbaar dacht onze tegenstander de klus wel te klaren. Jammer dan…….onze poppetjes stonden beter als in de eerste helft en hierdoor konden we zelfs ons befaamde tikkietakkie spel spelen met als beloning de 2-2 door Jari na 75 minuten. Kans op kans stapelde zich op voor ons maar helaas stonden de vizieren niet op scherp. Na 88 minuten ging Jim met zijn laatste krachten alleen op de keeper en wist de bal langs de paal te trappen. Helaas aan de verkeerde kant van de paal. In de laatste seconde van de wedstrijd kwam DVO nog eenmaal naar voren, we liepen op het tandvlees, en prikte toch nog de 3-2 binnen. Onze 10 matadoren lagen uitgeput op het veld. Weg droom van een kampioenschap. Baasjes we zijn als trainers super trots op de prestatie die jullie vandaag hebben neergezet. Dean bedankt voor de later werken aktie, Jorg bedankt voor het uithelpen. Volgende week staat de thuiswedstrijd tegen Jekerdal op het programma, nieuwe kans zou ik zeggen.